اثر اندازه بذر، حصارکشی و تیمارهای حفاظتی (محافظ نهال و مالچ) بر استقرار، رشد و زنده مانی نهال های حاصل از بذرکاری بلندمازو ( quercus castaneifolia c.a. mey.) در نخستین فصل رویش

در این مطالعه، اثر اندازه بذر، حصارکشی و تیمارهای حفاظتی (محافظ نهال و مالچ) بر استقرار، رشد و زنده مانی نهالهای حاصل از بذرکاری بلندمازو (quercus castaneifolia) در سال نخست مطالعه گردید. برای این منظور 1728 عدد بذر سالم، رسیده و با سه اندازه مختلف به شکل تصادفی از 6 درخت مادری در جنگل لوه (استان گلستان) انتخاب شد و در عرصه تخریب یافته این جنگل (ارتفاع 750 متر از سطح دریا) کاشته شد. با استفاده از طرح آزمایشی کرت های دوبار خرد شده، اثر سه اندازه بذر شامل: کوچک (قطر کمتر از 15 میلی متر)، متوسط (قطر 15تا 17 میلی متر) و بزرگ (قطر بیش از 17 میلی متر)، دو سطح حصارکشی (محصور و باز) و چهار تیمار حفاظتی (شاهد، مالچ، محافظ نهال، محافظ نهال همراه مالچ) بر میزان ظهور، درصد استقرار، رشد طولی و زنده مانی نهالها بررسی شد. در پایان فصل رویش نخست، نهالهای حاصل از کاشت بذرهای بزرگ، میزان ظهور، درصد استقرار، رشد طولی و درصد زنده مانی بیشتری داشتند. حصارکشی عرصه، درصد استقرار نهالها را تقریباً دو برابر افزایش داد و دو تیمار محافظ نهال به تنهایی و محافظ نهال همراه با مالچ، سبب افزایش درصد استقرار، درصد زنده مانی و طول نهالها شد. از نتایج این تحقیق چنین استنتاج می شود که استفاده از بذرهای درشت در بذرکاری، به شرط مناسب بودن روش جمع آوری، گندزدایی و نگهداری بذر، شانس استقرار نهالهای بلندمازو را افزایش می دهد. همچنین استفاده از محافظنهال به تنهایی و نیز همراه با مالچ می تواند در بهبود درصد استقرار، رشد طولی و درصد زنده مانی سال نخست نهالهای بلندمازو مؤثر باشد، اما با احداث حصار مناسب پیرامون عرصه می توان از بکارگیری تیمارهای حفاظتی صرفنظر کرد.